Podczas stresu oksydacyjnego stacjonarne stężenia reaktywnych form tlenu (RFT) znacznie wzrastają. Przyczyną stresu oksydacyjnego mogą być: wzrost szybkości wytwarzania RFT, niedobory niskocząsteczkowych antyoksydantów, unieczynnienie niektórych enzymów o działaniu antyoksydacyjnym. Stres oksydacyjny ma charakter fizjologiczny (np. wskutek wysiłku fizycznego) lub patologiczny (np.: stany zapalne, reperfuzja po niedokrwieniu, starzenie się).

Promieniowanie ultrafioletowe; alergeny i lokalne odczyny zapalne, choroby infekcyjne, przewlekłe choroby zapalne, toksyczny dym tytoniowy, „niewolnicze” wielogodzinne wpatrywanie się w ekran telewizyjny, czy monitor komputera – to tylko niektóre przyczyny inicjujące stres oksydacyjny w oku!

Stres oksydacyjny to atak wolnych rodników tlenowych – nadreaktywnych cząstek chemicznych, które, jak „gorące iskry” uszkadzają delikatne komórki oka. Jeśli wolnych rodników nie zneutralizują tzw. antyoksydanty – „straż przeciwpożarowa” oka – skutkiem może być przedwczesna degeneracja siatkówki oka i utrata ostrości widzenia. Aby zobaczyć przedmiot – światło od niego odbite musi przejść przez źrenicę, soczewkę oka, ciało szkliste i zogniskować się na siatkówce oka. Siatkówka odbiera bodziec świetlny – strumień fotonów i przetwarza go na sygnał nerwowy – uświadamiany w mózgu, jako obraz przedmiotu.

Szczególne znaczenie dla ostrości widzenia ma skupisko komórek siatkówki o średnicy około , mm wysoce wrażliwych na światło, zwane plamką żółtą oka, lub skrótowo plamką. Plamka dzięki swojej specyficznej budowie umożliwia tzw. centralne widzenie o najwyższej ostrości, jak też widzenie kolorów. W przypadku jej uszkodzenia, np. pod wpływem wolnych rodników może dość do zniszczenia komórek siatkówki, co zagraża utratą ostrości i zdolności widzenia.

 

Fizjologiczne wypadanie włosów jest naturalnym zjawiskiem wystepującym cyklicznie. W miejsce włosa który wypada odrasta nowy. Jest to tak zwany cykl włosowy, który przeciętnie w ciągu życia człowieka powtarza się od 20 do 40 razy. Na skórze głowy znajduje się około 100 000 włosów, a żywotność włosa wynosi średnio 4 do 7 lat. Za normę przyjęto wypadanie włosów do 80 dziennie. Z powyższych danych wynika że statystyczny człowiek powinien mieć pełne uwłosienie głowy do późnej starości. W praktyce w różnym wieku spotykamy się z nadmiernym wypadaniem włosów oraz łysieniem.

Wpływaja na to czynniki endogenne i egzogenne. Głównym problemem jest utrata włosów spowodowana przez czynniki egzogenne, dotyczy to okolo 70% osób. Czynniki endogenne to głownie uwarunkowane genetycznie zaburzenia hormonalne i metaboliczne. Z czynnikami egzogennymi stykamy sie w życiu codziennym, zaliczamy do nich między innymi: leki, środki chemiczne, nieodpowiednią dietę, kosmetyki, zanieczyszczenia atmosfery, promieniowanie słoneczne oraz stany napięcia emocjonalnego.

Powodują one uszkodzenie w różnym stopniu mieszków włosowych, co prowadzi do nadmiernego wypadania włosów oraz łysienia. U osób z genetycznie uwarunkowaną skłonnością do łysienia działanie czynników egzogennych przyczynia się do nasilenia choroby. Toksyczne działanie w/w czynników polega na wyzwalaniu w organizmie nadmiernej ilości wolnych rodników tlenowych. Prowadzi to do tak zwanego stresu oksydacyjnego. W prawidłowo funkcjonującej komórce istnieje tzw. równowaga prooksydacyjno-antyoksydacyjna (RPA). Zaburzenia tej równowagi związane z nadmiarem wolnych rodników tlenowych nazywamy stresem oksydacyjnym.

Nadmiar wolnych rodników tlenowych działa destrukcyjnie na komórki mieszka włosowego powodując uszkodzenie białek błony komórkowej, wewnatrzkomórkowych białek strukturalnych i enzymatycznych, oraz DNA. Tlen w postaci wolnorodnikowej reaguje z bialkami enzymatycznymi zmieniając ich przestrzenną strukturę, zmniejszając ich aktywność lub całkowicie dezaktywując.

Reakcja tlenu aktywnego z białkami strukturalnymi prowadzi do dyslokacji organelii, uszkodzenia membran co przyspiesza proces starzenia sie komórki. W zależności od nasilenia procesów destrukcyjnych, wywołanych przez reaktywny tlen, następuje obniżenie aktywności, a następnie obumieranie komórek. Jeżeli zbyt wiele komórek w mieszku włosowym zaniknie, to traci on całkowicie zdolność tworzenia włosów. Dlatego warto stosować środki przeciwdziałające zniszczeniom spowodowanym przez wysoki poziom aktywnego tlenu w komórce.

Stres oksydacyjny szkodzi skórze!

Wszystkie problemy mają swój początek już w najgłębszych strukturach skóry. Jej starzenie się ma miejsce m.in. za sprawą stresu oksydacyjnego. Powstaje on na skutek zmniejszenia samoistnej ochrony organizmu przed wolnymi rodnikami, które to zjawisko, wraz z upływem lat, jest procesem naturalnym, zwłaszcza jeżeli ciało jest dodatkowo narażone na działanie szkodliwych substancji, których źródłem mogą być, na przykład, papierosy czy nadmierna ilość alkoholu.